De valse moeder

De valse moeder

Warenhuizen zijn als stations. Je beweegt erin zonder de mensen om je heen aan te kijken. Meer nog, je staat er niet bij stil dat je iemand kunt ontmoeten die je kent. Je bent niet gekomen om mensen te zien, wel om zo weinig mogelijk tijd te verliezen en gauw tot een interessantere activiteit over te gaan. Dat lukt niet altijd, natuurlijk. Ook bij mij komt het wel voor dat ik in het warenhuis een bekende tegen het lijf loop. Soms is dat fijn, maar meestal voel ik me betrapt als bekenden in mijn boodschappenmand gluren. Dan maak ik me uit de voeten met een korte groet en een paar beleefdheidsvragen naar partner of kind.

Wat mij een paar weken terug overkwam, heeft de manier waarop ik tegen de andere klanten van het warenhuis aankijk grondig en vermoedelijk definitief veranderd. Zelfs onbekenden houden je bij het winkelen nauwgezet in de gaten, dat is me nu pijnlijk duidelijk.

Lees de rest...