De Verrijzenis

Verschenen in De Standaard van 12 april 2018

In de rubriek 'De verrijzenis' zoekt De Standaard elke dag van de paasvakantie een goede reden om iemand uit de dood te laten opstaan.

Hij is nog niet dood, gelukkig. Wel weet ik dat die dag komt. Ik leef elke dag alsof het zijn laatste is. Voor mijn eigen dood ben ik niet bang, wel voor die van mijn naasten. Als de krant me vraagt wie ik wil laten verrijzen, denk ik meteen aan mijn man. Ik roep hem nu al uit de dood terug, want als het eenmaal zover is, zal hij me niet meer horen. Ik blijf de dood voor, kan ik op die manier denken, sommige zaken verdragen nu eenmaal geen uitstel. Ik zal mezelf niet moeten verwijten dat hij me zoals bij zoveel andere doden te snel af is geweest.

Zwart gat

Als het hiernamaals bestaat

zal ik er mijn stappen aarden

Ik zal niet slapen

Ik zal op zoek gaan naar de man

die ik kende

en me achter heeft gelaten

hem rondom me verzamelen

zoals voorheen,

wachten op zijn adem

zijn wonden likken

mateloos houden

van wat aan hem is verwaterd

Ik zal niets verloren laten

Ik zal langzaam verten gaan

Ik zal zoeken naar de dader

Naar de doder

Naar de god

die hem is komen halen

Waarom zo slaan

zal ik vragen

waarom me jaren laten braken van

zeer om de verlating

als het toch alleen maar was

om ons daarna weer te vergaren

tot wat we van het begin al waren:

bodemloos elk apart

samen: één groot gat