Recensies

Yunomi schrijft: Een bijzonder mooi boek van Anne Provoost over leven, liefde en afscheid nemen. Een meisje valt uit de sterrenhemel op aarde. Ze heeft een koffer bij zich. Ze komt in een verlaten landschap terecht. Ze maakt de koffer open, en vindt daarin een vrouw die op haar lijkt. De vrouw heeft een koffer bij zich. In die koffer zit een man die haar dierbaar is. Hij heeft een koffer bij zich... Op elke bladzijde van dit boek gaat een koffer open. Het landschap en de omgeving van het kind vullen zich steeds verder op. Als de moeder van de vader in het verhaal verschijnt, blijkt haar koffer leeg. De boodschap is duidelijk: zij gaat sterven. Dit prentenboek gaat over mensen die vertrekken naar waar je ze niet kunt volgen, en jezelf klaarmaken voor verlies. Met onwaarschijnlijk mooie prenten van An Candaele.

Ria Dorssemont op Leesplezier.net

Dit poëtisch verhaal, waar geen woord teveel of te weinig in staat, is mooi verteld. Begrijpelijk door jongere lezers zijn zinnen als: "Pas als je papieren hebt, besta je echt" en "Ik wil weten hoe zwaar je bent". Oudere lezers en hun begeleiders hebben een flinke kluif aan de rest. De beeldspraak van 'springen' en het 'koffergebeuren' is niet simpel te vertalen naar kinderen. In dat opzicht is het boek veeleer een fraai grafisch hoogstandje waar volwassenen volop van genieten, eerder dan een prentenboek dat je kinderen zomaar aanreikt. De illustraties zijn prachtig. Een voor een pareltjes om in te lijsten en op te hangen. A. Candaele is een totaal nieuwe weg ingeslagen met een fraai geheel tot gevolg.