Lezingen

Nieuws
Werk
   -Alle
   -Ebooks
   -Luisterboeken
   -Bewerkt/Verfilmd
   -Vertaald
   -Bekroond

Auteur
   -Biografie
   -Bibliografie
   -Prijzen
   -Interviews
   -Standpunt
   -Dissertaties
   -Favorieten

Audio/Video
Foto's
Contact

Interviews

De Morgen, 20 maart 2002
Door Belle Kuijken'

Voor het lezen komt het voorlezen

Voor het lezen komt het voorlezen. Dagelijks lezen talloos vele ouders hun kinderen voor. Om de twee weken vragen wij zo'n voorlezer (m/v) naar het hoe, wat, waar, waarom, wanneer van zijn of haar voorlezing. Vandaag: Anne Provoost.

Welk boek leest u dezer dagen voor?

Het succesboek van dit moment gaat over een monster dat ontdekt dat er een kind in zijn bed zit en van angst om zijn papa roept (Papa! van Philippe Corentin). Monstermama zegt: je hebt te veel duizendpotengebak gegeten, daar krijg je nare dromen van.

Wie is de vaste voorlezer van dienst bij u thuis?

Wie de jongste naar bed brengt leest voor. Dat kan ook grote zus (7) zijn die voorleest alsof ze een hele kleuterklas voor zich heeft.

Waar leest u voor?

Op de rand van het grote bed. Na het lezen gaan de boeken mee in het kleine bed, waar ze nog eens zorgvuldig worden doorbladerd.

Hoe doet u dat dan? (liggend, zittend,...)

Er is altijd veel leunen mee gemoeid, mijn zoontje tegen mij en ik tegen hem. Strikt gezien lees ik niet, ik doorloop de tekst terwijl ik vertel. Ik geloof niet dat ik in mijn leven al eens een prentenboek letterlijk heb voorgelezen.

Horen daar ook bepaalde rituelen bij?

Een boek dat is gelezen mag niet rondslingeren. Dat moet je goed vasthouden, met op je gezicht een uitdrukking van dit-kunnen-ze-me-niet-meer-afpakken. Een gelezen boek gaat mee onder het dons.

Hoe kiest u uw voorleesmateriaal?

Ik ben een verzamelaar. Ik ben altijd op zoek naar geïllustreerde sprookjes. Onlangs vond ik een uitgave van Sneeuwwitje van 1976 met breugeliaanse tekeningen van Molino. Zo'n vondst maakt mijn dag goed.

Weigert u wel eens een boek voor te lezen?

Een weigering wordt niet aanvaard.

Welk is uw favoriete voorleesboek?

Ik hou ervan al eens een boek aan te bieden dat verontrust in plaats van gerust te stellen. Ik ruik kindervlees gaat over een vrouw die per ongeluk haar eigen zoontje opeet. Zo'n boek is een echte aanwezigheid in huis, de kinderen lopen er in een wijde boog omheen. Ze waarschuwen elkaar voor wat erin staat, het wordt bijna voodoo. De moraliserende klassieker Piet de Smeerpoets wordt door mijn zoontje regelmatig naar de achterkant van de boekenkast verbannen omdat er een jongetje in doodgaat dat zijn soep niet opeet. ''' Hoe lang duurt een voorleesbeurt?'''

Twee tot twintig minuten, afhankelijk van de agenda van de voorlezer.

Wordt er wel eens gezeurd om meer?

Als je voorstelt twee boeken te lezen, is er vraag naar een derde. Beslis je er drie te lezen, dan komt er gezeur om een vierde. Kinderen zijn als volwassenen: je geeft ze een vinger en ze willen een hand.

Komen de kinderen achteraf nog terug op wat u voorlas?

Als een boek erg in de smaak valt, vraagt mijn zoontje: "Is het morgen school?" Als ik nee antwoord, zegt hij: "Morgen moet je dit de hele dag voorlezen." (Jaajaa, zeg ik dan.)

Hebben ze zelf duidelijke voorkeuren?

Hetzelfde verhaal met andere plaatjes: Roodkapje in alle versies. Maar ook: prenten die inzicht verschaffen, bijvoorbeeld in hoe precies de jager de buik van de wolf opensnijdt.

Is een voorleesbeurt overslaan een straf?

Nog niet geprobeerd.

Steekt u zelf iets op van een voorleesverhaal?

Hoe de schrijver ook zijn best heeft gedaan, voorlezen is hertalen: 'duizendpotengebak' wordt bij ons 'pissebeddencake'. Pissebedden kent mijn vierjarige, een duizendpoot heeft hij vorige zomer vast wel gezien maar dat weet hij niet meer. 'Cake' is wat mama uit de oven haalt, dus veel lekkerder dan 'gebak'. Helemaal spannend wordt het dan als een andere voorlezer anders hertaalt. Want dan blijken de mogelijkheden eindeloos.