| |||
Nieuws Auteur |
RaamvertellingGeschreven bij de foto 'Versierde gevel in Al-Qurna (Egypte)' uit de kalender 2004 van 11.11.11/NOVIB. ![]() Op een dag vraagt mijn oudste zoon: 'Als kabouters niet bestaan, waarom is er dan een woord voor?' Hij stelt de vraag met aplomb, hij verwacht een antwoord. Ik vertel verhalen, ik schrijf boeken, dat weet hij, en ik kan dus maar beter eens toelichten hoe dat zit met verzinsels. Ik leg hem uit dat op een bepaald moment in de geschiedenis mensen in bepaalde dingen geloofden, en er daarom een woord voor creëerden. Het klonk aannemelijk zoals ik het stelde. Maar mijn antwoord voldeed niet, niet voor hem en niet voor mezelf, en de vraag achtervolgt ons sindsdien. Drukt een woord voor iets niet-bestaands een wens uit, de hoop dat het bestaat, probeer je er het bestaan mee af te dwingen (de tandenfee, de eenhoorn, de teletijdmachine)? Of bevat het een element van angst: 'Laten we het benoemen, laten we eraan denken terwijl we wakker zijn zodat het niet door onze dromen waart'? Ik weet het niet, ik hoor mijn zoon en mijn dochter discussiëren op de bank, mijn zoon beweert dat het niet mogelijk is dat 'oneindigheid' bestaat, en iets in mij vertelt dat hij gelijk heeft. Toch is er een woord voor; mensen gebruiken het in ingewikkelde, positief-wetenschappelijke berekeningen. Is het onze hoop dat er zoiets bestaat als oneindigheid? Is het onze vrees? Mijn jongste, ook een jongen, kijkt als ik zijn middagmaal voor hem neerzet naar zijn bord, pruilt en zegt: 'Ik heb trek in iets wat niet bestaat.' Ik denk: dit is wat we doen als we vertellen: onze hoop dat iets bestaat samenbrengen met onze angst ervoor, zo maken we verhalen, zo schrijven we boeken. Het is niet omdat je iets hebt verzonnen dat het bestaat, maar je bent alvast begonnen aan de bezwering ervan. ![]() Hoofdpagina's: ZonKijken | Arkvaarders | Roos&zwijn | Vallen | Grindewal | Springdag | Beminde Ongelovigen |