Lezingen

Nieuws
Werk
   -Alle
   -Ebooks
   -Luisterboeken
   -Bewerkt/Verfilmd
   -Vertaald
   -Bekroond

Auteur
   -Biografie
   -Bibliografie
   -Prijzen
   -Interviews
   -Standpunt
   -Dissertaties
   -Favorieten

Audio/Video
Foto's
Contact

‘Zogezegd’ trekt angel uit Feminatheek-discussie

De Standaard, 7 april 2008
Mark Cloostermans

Er verschijnen het hele jaar door boeken, maar die van de lente hebben een streepje voor: zij krijgen een aanmoedigende klaroenstoot in de vorm van de Literaire Lente én sinds vorig jaar ‘'Zogezegd in Gent'’.

Na Tom Lanoye speelde Anne Provoost dit keer de rol van curator. De Vooruit was van onder tot boven gevuld met schrijvers. '‘Zogezegd’' bestreek het hele spectrum: er waren knarren en jonkies (oude schrijvers in ‘Het geheugen’, jonge in ‘De toekomst’), er was de actualiteit en das Ewig Weibliche (‘Het estafettedebat’ over engagement en ‘Erotica’, met Jef Geeraerts). Her en der kon je je laten voorlezen, zittend of liggend, met velen of intiem. Maar liggen, zitten en lezen kunnen we thuis ook, dus kozen we voor de discussies.

Maar liefst zeven mensen op het podium van de Theaterzaal: de Radio 1-stem Ruth Joos interviewde vier bejaarde schrijvers, terwijl Abdelkader Benali Margot Vanderstraeten interviewde; Vanderstraeten heeft namelijk net een boek over schrijvers boven de 65 gepubliceerd. Elke spreker had een afgemeten hoeveelheid minuten ter beschikking, maar voor één keer leidde dat niet tot vervelende ‘we moeten helaas afronden’-momenten.
Integendeel, Joos hield de teugels strak en de discussie scherp.

‘De jeugd kan slechtere boeken lezen dan de mijne’, reageerde Jos Vandeloo gevat op de vaststelling dat zijn boeken decennialang de leeslijstjes op school gedomineerd hebben. Simon Vinkenoog, de personificatie van mei ’68, ging alweer moeiteloos in overdrive: ‘we hebben utopieën nodig’, ‘de leugen is aan de macht’.

‘Het geheugen’ had nog enkele verrassingen in petto, zoals knap beeldmateriaal uit de VRT-archieven én een rechtstreeks telefoongesprek met Ivo Michiels, die vanuit Frankrijk zijn kameraden op de sofa groette.
Elders in het gebouw werd drie uur lang met wisselende sprekers gediscussieerd over literatuur en engagement. Een tot op het been afgekloven thema, maar het stukje ‘Estafettedebat’ dat ik meemaakte, wist toch te boeien. Marc Reynebeau formuleerde zijn bedenkingen bij schrijvers die petities ondertekenen; hij vindt dat pastoorsgedrag. Anne Provoost repliceerde met een verwijzing naar haar ‘Staat van het boek’, waarmee ze de avond geopend had: dergelijk pastoorsgedrag wordt vandaag de dag juist verwacht van schrijvers. Even later noemde Provoost de literatuur ‘een vrijplaats’ waar helemaal niets moet, dus ook niet het innemen van stellingen.
Peter Verhelst protesteerde beleefd: je schrijft niet in een vacuum, ‘een boek verschijnt altijd in de wereld’.

We waren graag nog wat langer bij het estafettedebat blijven hangen, waar Abdelkader Benali en Tom Nagels het antiklerikalisme van mei ’68 gingen bespreken (en in eén moeite door ook de erfenis van Hugo Claus), maar ter wille van u moesten we toch de zaal uit: er was immers ook nog de Feminatheek.

Ook hier toonde ‘Zogezegd’ originaliteit. In plaats van in een zaal met foto’s aan de muur, kwam de toeschouwer tegenover een houten cabine te staan: helemaal afgesloten, op één glazen strook na. Achter het glas stonden dames en heren van middelbare leeftijd, die plaatjes uit Boons Feminatheek toonden. Je begon onweerstaanbaar te glimlachen, bij het contrast tussen de wulpse, vlezige foto’s en de beleefd glimlachende mannen en vrouwen die de foto’s met latex handschoenen omdraaiden. Het had iets laconieks en het trok zelfverzekerd de angel uit de hele Feminatheek-poeha.

Nog snel even binnenwippen bij ‘De toren van Babel’, waar de buitenlandse schrijvers geïnterviewd werden? Of toch terug naar de Theaterzaal, waar Stany Crets en Marita de Sterck de seksuele lagen in volksliedjes analyseerden? ‘Zogezegd’ was het feest van de overdaad.
En toen moest Yves Leterme nog arriveren om Het verdriet van België in ontvangst te nemen. ‘'Zogezegd in Gent'’ ontpopte zich tijdens deze tweede editie tot een intellectueel uitdagend, veelzijdig, creatief, perfect geregisseerd evenement. Gun uw krant voor één keer dat ijselijke cliché: de afwezigen hadden ongelijk.