Voorstelling van de letter i, Antoine Van Loocke en Anne Provoost

Stad van Letters van ABC2004
Antwerpen, 6 maart 2005

Vier seizoenen op één dag mochten de toeschouwers van de voorstelling van de letter I ervaren zaterdag. Eerst scheen de zon, toen kwam de regen, hagel en sneeuw. De beklimming van de ladder waar de letter I toe inspireerde werd zodoende een nog veel risicovollere onderneming dan in de uitnodiging was beschreven.

Het hele jaar lang al wordt in Antwerpen het alfabet op de proef gesteld. Als World Book Capital gaat de stad de uitdaging aan om alle letters zichtbaar te maken. Zesentwintig duo's van telkens een schrijver en een kunstenaar kregen ieder een letter toegewezen, met als bedoeling dat er op een zorgvuldig uitgekozen locatie een nieuw, gezamenlijk kunstwerk ontstaat.

Zaterdag was het de beurt aan de letter I van schrijfster Anne Provoost en messenmaker Antoine Van Loocke. 'Een werk creëren heeft alles te maken met het nalaten van sporen van de maker, zeer zeker een literair werk,' zegt Provoost. 'Al bij onze eerste ontmoeting werd duidelijk dat ook Antoine met die vraag bezig was. Wat laat ik achter als ik iets maak? In welke mate geef ik mezelf te kennen wanneer ik creëer? Ben ik niet vooral bezig met het vervalsen en uitwissen van mijn sporen? Op die manier waren we, zonder dat we het zelf beseften, al vrij vroeg bezig met een gesprek over de rol van kunst in de publieke ruimte.'

Vele letters I naast elkaar vormen een ladder. 'Ideaal voor een monumentaal kunstwerk, zou je denken,' zegt Provoost. 'Maar een ladder die blijft staan, staat na verloop van tijd in de weg. Wij wilden iets dat verschijnt en verdwijnt, iets zonder residu en een zo klein mogelijke voetafdruk.'
Gekozen werd het soort locatie waar ladders meestal terecht komen: een 'rafelrandje van de stad', een moeilijk toegankelijke non-plek naast de Singel en de Ring. Sinds een paar jaar dromen de omwonenden ervan om dit stuk van de Ring te overkappen, en hier een park te laten ontstaan, vandaar dat de kunstenaars daar terecht kwamen. 'De ladder is het voorwerp dat je nodig hebt om hogerop te komen,' zegt Antoine Van Loocke. 'Kan ik weg uit de put waarin ik me bevind? Moet deze plaats blijven wat hij is, of kan hij anders? De ladder staat voor ons voor de vraag of het legitiem is dingen te willen veranderen en te dromen. Het is een ode aan wie hem durft te bestijgen.'

Sporen van het werk blijven zichtbaar naast 't Schijn. Voor de valse sporen kan de lezer terecht in het cahier dat bij deze gelegenheid werd uitgegeven.